Door: Laura de Adelhart Toorop
De Oudertelefoon is een gratis, anonieme dienst die ouders laagdrempelig hulp biedt via telefoon en chat. Dit kunnen ernstige problemen zijn, maar ook kleine irritaties. De Oudertelefoon wordt bemenst door vrijwilligers met een relevante achtergrond in onder andere de zorg, onderwijs en orthopedagogiek.
Interview met oprichters Rolien Sandelowsky (NDT’14), Sil Boedi Scholte (NDT’16), Lisette Reuvers (NDT’16) en Laura de Landgraaf (NDT’12).
Hoe is het idee van de Oudertelefoon ontstaan?
“Het idee van De Oudertelefoon kwam eigenlijk voort uit de verbazing dat dit niet al bestond. Het heeft snel handen en voeten kunnen krijgen door een corona-meeting van alumni van de Nationale DenkTank. Rolien en Sil zaten toen bij elkaar in het groepje dat hierover nadacht. Lisette en Laura de Landgraaf waren ook direct enthousiast, dus hebben we het eigenlijk meteen opgepakt en doorgezet.”
De Nationale DenkTank staat bekend om zijn vele goede ideeën (al zeggen we het zelf), het gebeurt alleen niet heel vaak dat zo’n idee ook echt wordt uitgebouwd en doorgezet. Waarom is het bij jullie wel gelukt?
”De Oudertelefoon begon met een concreet probleem dat meteen kon worden uitgediept in plaats van dat het probleem eerst gedestilleerd moest worden vanuit theorie en een bepaald thema. Daardoor konden we snel stappen zetten. Er was in maart, tijdens het begin van de corona-periode, ook veel momentum. Mensen wilden graag iets doen.
Daarnaast is het idee heel simpel. In 2018 gaf de Raad van Kinderen, van de Missing Chapter Foundation van Prinses Laurentien, al aan dat er behoefte aan zoiets is. En als kinderen het zeggen, dan is het gewoon nodig.”
Hoe zijn jullie te werk gegaan?
”We hebben de taken vrij snel verdeeld. Rolien en Sil deden het zakelijke, creatieve en commerciële deel, zoals het aansluiten van onze pro bono partners, het ontwikkelen van de reclamecampagne, samenwerkingen met andere organisaties en het werven van fondsen. Lisette en Laura hebben zich gericht op het werven en opleiden van de vrijwilligers. Er hebben enorm veel partijen en freelancers pro bono aangehaakt. We hebben bijvoorbeeld met een 15-koppig reclameteam een enorme gratis campagne gedraaid, De Brauw helpt ons pro bono juridisch, we hebben alles gratis gekregen vanaf de start: van telefoondienst tot verzekeringen.
We hadden binnen no time 25 vrijwilligers. We waren toen nog verder aan het opbouwen met het krijgen van bekendheid. Er waren dus regelmatig shifts waarin er niet gebeld werd. In het begin van de coronatijd waren er veel vrijwilligers die iets wilden doen, maar een deel van hen viel ook weer weg. Toen de eerste lockdown voorbij was, kwamen er nieuwe vrijwilligers met vaak een andere insteek. Zij wilden voor langere tijd betrokken zijn. Dat is ergens ook ondernemen, of flexibel zijn in hoe dat gaat en in hoe we daarmee omgaan.
Er zijn nu vijftien shifts per week volgens een vast rooster en vrijwilligers die gaten opvullen. Voor het eerst komen er nu soms meerdere telefoontjes tegelijk binnen.
Rolien is inmiddels directeur van de stichting. Sil, Lisette en Laura hebben zich teruggetrokken van de dagelijkse gang van zaken, maar zitten nog wel in het bestuur van de stichting. En er zijn nu twee betaalde medewerkers in dienst.”
Heeft de corona-periode nog een rol gespeeld?
”Ja, het was heel bijzonder. We zaten met zijn vieren oorspronkelijk in drie verschillende landen. Rolien zat eerst nog in Portugal en Lisette was in Barcelona. Ook bijvoorbeeld het aanvragen van een KvK-nummer kon eerst niet digitaal, maar door corona was er ineens veel meer mogelijk.”
Hoe hebben jullie de cursussen vormgegeven?
”Dat hebben vooral Lisette en Laura samen gedaan. Zij hebben de taken weer opgedeeld. Laura had vooral het contact met de vrijwilligers, die ze screende en vaak moest afwijzen. In tegenstelling tot de Kindertelefoon, waar vrijwilligers een half jaar getraind worden, is voor ons in deze fase alleen een korte training van de vrijwilligers van twee dagdelen haalbaar. Het is daarom belangrijk dat vrijwilligers in principe al een relevante achtergrond in bijvoorbeeld het onderwijs of de hulpverlening hebben.
Lisette heeft zich vooral gestort op het maken van handleidingen, roosters en het ontwikkelen van de methodiek. Deze methodiek is erop gericht om ouders vooral te laten inzien wat ze zelf kunnen en wat hun krachten zijn. Het eerste gedeelte van de training gaat over het aanleren van deze methodiek. De tweede training gaat over moeilijke gesprekken en wat je moet doen als je over onveilige situaties hoort. De trainingen worden door Laura en Lisette gegeven.”
Hebben jullie veel gehad aan het netwerk van de Nationale DenkTank?
”We hebben sowieso geleerd om ‘ballen te hebben en gewoon te bellen’ naar allerlei bedrijven en instanties. Dat hebben we meer dan genoeg geoefend tijdens onze eigen DenkTanks. Daarnaast hebben we de naam van de Nationale DenkTank vaak genoemd. Behalve Laura heeft geen van ons een achtergrond die iets te maken heeft met de Oudertelefoon. Mensen wilden nog weleens vragen waarom wij nou specifiek dit idee wilden uitbouwen. En dan konden we goed uitleggen dat we, onder andere via de Nationale DenkTank, gewend zijn aan het snel eigen maken van een onderwerp en dan stappen zetten om het verder te brengen.
Rolien heeft het idee ook gerepresenteerd op de Partnerraad van de Nationale DenkTank. Daar kwamen veel ‘strategische koffietjes’ uit. Ook legden we via deze weg contact met de KNMW en AEF. We zijn momenteel bezig met een project met gemeenten en hebben via het bureau weer warme contacten gelegd met vier gemeenten. Het netwerk van de Nationale DenkTank is dus op allerlei momenten en manieren heel handig.”
Wat is jullie droom nog voor de toekomst van de Oudertelefoon?
”De Kindertelefoon bestaat dit jaar 40 jaar. We zouden willen dat dit ook met de Oudertelefoon gaat gebeuren en dat het een begrip wordt. Nu zijn we nog veel bezig met promoten, maar op een gegeven moment zou het mooi zijn als iedereen de Oudertelefoon kent.
Daarnaast hebben we een missie om het taboe om hulp te vragen te doorbreken. Je ziet in deze tijd veel ‘perfecte plaatjes’ op Instagram en andere sociale media. We willen het idee normaliseren dat iedereen uiteindelijk maar wat doet, wel eens faalt en uiteindelijk gewoon weer doorgaat.”
Hebben jullie tips voor de komende lichting DenkTankers die hun ideeën willen uitbouwen of alumni die een idee verder willen brengen?
”We hebben een aantal tips. Ten eerste: zorg dat je je idee in één zin kunt uitleggen, anders kun je er net zo goed meteen mee ophouden. Dan is het te ingewikkeld. Zoek daarnaast leuke mensen die het idee met jou willen uitbouwen en die er net zo hard voor willen gaan als jij. Maak daarbij afspraken over wat jullie doen als iemand uitvalt of minder tijd eraan kan of wil besteden.
Zorg dat je je bewust bent van het inclusieve plaatje en je inclusiviteit altijd meeneemt in je idee en de uitvoering. Zo hebben we de Oudertelefoon nu in het Engels en zijn we aan het kijken of we het kunnen uitbouwen naar Arabisch en Turks.
Zowel in de DenkTank als bij de Oudertelefoon merkten we dat we in het begin als buitenstaanders een soort ‘disruptieve vrijbuiters’ waren in het veld. Op een gegeven moment zit je meer ‘in’ het veld en weet je wat je wel of niet ‘kunt maken’. Zodra je dit punt hebt bereikt, moet je weer terug naar het creatieve domein. Je hoeft niet altijd te prikkelen, maar zorg wel dat je niet meegaat in bepaalde stroperigheid.
Ten slotte is het voor ons allemaal alweer meerdere jaren geleden dat we meededen aan de Nationale DenkTank. Bedenk dat je als alumni ook altijd nog initiatieven kunt opzetten. Je hebt dan het voordeel van een aantal jaar werkervaring terwijl je tegelijkertijd nog met andere alumni dezelfde DenkTank-energie weer kunt oproepen!”
Meer informatie op www.oudertelefoon.nl
