Het onderwerp van de Nationale DenkTank 2010 is vertrouwen in een veranderende samenleving. Geen overbodige luxe zou je zeggen. Toch is er minstens één plek waar aan vertrouwen geen gebrek is: de DenkTank zelf.
Dit bleek al tijdens de eerste dag. Eerst spraken de sprekers, onze voorzitter Harald Tepper, professor Pieter Tops van de Politieacademie, Erik van den Emster van de Raad voor de Rechtspraak en professor Roel Coutinho van het RIVM hun vertrouwen in ons uit.
Maar ook bij de wrap-up aan het eind van de dag werd het woord vertrouwen veel in de mond genomen. “Ik heb er alle vertrouwen in dat we met deze groep veel gaan bereiken” aldus Jacqueline. 22 hemelbestormers bij elkaar, het enthousiasme was groot.
De volgende dag kwam de kater, tijdens de eerste gesprekken met de sponsors. Bij mijn groepje schoof een vriendelijke man van het ministerie van VROM aan. “Jullie moeten niet denken dat jullie dit probleem eventjes gaan oplossen. Als jullie ons een paar bruikbare, concrete tips kunnen geven om enkele valkuilen te vermijden, ben ik al hartstikke blij.”
Dat kwam even hard aan. Weg vertrouwen.
Maar in de dagen daarna keerde dat ook weer terug. Het groeps- en denkproces begon te lopen, en er was even geen sponsor in de buurt om ons met van die lastige reality checks te confronteren. We leerden “even snel” interviewen, creatief denken en zelfs koorddansen. Ook leerden we gaandeweg de sterktes en zwaktes van onze groepsgenoten. “We zijn nog nergens, maar met deze groep gaat er vast iets moois uit komen”, aldus Tomas.
Ik denk dat we al heel veel over vertrouwen kunnen leren door alleen maar naar dit soort ontwikkelingen bij onszelf te kijken. Onze mate van vertrouwen in onszelf is lang niet altijd een accurate afspiegeling van onze betrouwbaarheid. Vertrouwen in onszelf is een fragiel iets gebleken, dat soms door toevallige factoren ineens heel hoog of heel laag kan uitvallen.
Geldt dit ook voor vertrouwen in de samenleving?
